متاسفیم دوست عزیز
لینک مورد نظر شما یافت نشد
لطفا لینک جدید را جستجو نمایید تا نتیجه صحیح را مشاهده کنید
گیم
گیم
از نظر علمی فعالیّتی صرفاً مخصوص
کودکان نیست بلکه هر فعالیّت
اختیاری که دارای قواعد باشد
و برای لذّت ایجاد شود بازی
محسوب خواهد شد. بازی لازمه‌ی
حیات و بقای بشر از ابتدای تاریخ
تاکنون بوده و فرقی نمی‌کند
انسان چقدر پیشرفت کند
زیرا باز هم نیازمند بازی
خواهد بود. بازی کردن
می‌تواند دلایل مختلفی داشته ب
اشد، ولی می توان گفت
مهم‌ترین آن آموزش است.
هدفی تا به امروز نه تنها اهمیّت
خود را از دست نداده بلکه روز به
روز به اهمیّت آن افزوده نیز
شده است. دو دلیل عمده
برای بازی کردن را می توان
اینگونه بیان کرد:
- جنبه سرگرمی، که باعثمی شود فردی در حال آموزش سر ذوق آید.
- جنبه‌ی تکرارپذیری، که باعث نهادینه شدن آموزش می‌شود.
بازی کردن می‌تواند هدف‌های گوناگون
و بعضاً ترسناک نیز داشته باشد؛
مانند قدیمی‌ترین بازی با توپ
جهان که مایاها با هدفی مذهبی
انجام می‌دادند و در آن تیم بازنده
باید برای خدایان قربانی می‌شد.
امروزه وقتی اسم بازی را می‌شنویم
ناخودآگاه بازی رایانه‌ای یا گیم در خاطرمان می‌آید.
تعریف بازی چیست؟
تعریفی که می‌توان برای گیم داد
این است که گیم به فعالیتی گفته
می‌شود که فرد با دستگاه انجام
داده و نتیجه‌ی آن احساس رضایت
و تفریح است. گیم اسامی مختلفی
دارد مثل بازی رایانه‌ای یا بازی ویدیوئی
و در زبان انگلیسی (VIDEO GAME)
که اصطلاح گیم پرکاربردترین اسم در
این صنعت به حساب می‌آید. پیشینه‌ی
بازی‌های رایانه‌ای به اواخر دهه‌ی پنجاه
میلادی می‌رسد؛ زمانی که مهندسان
و برنامه‌نویسان با کامپیوترهای مخصوص
اقدام به ساخت بازی کردند.
در سال 1952 بود که الکساندر
سندی داگلاس موفق شد
بازی XOX (همان بازی آشنای دوز)
را بر روی رایانه‌ای مخصوص که از
تکنولوژی لامپ کاتدی بهره می‌برد
اجرا کند، امّا این موفقیّت چون
سال‌های سال بود که مردم با
آن روی کاغذ سرگرم می شدند
به عنوان اوّلین بازی ویدیوئی به
ثبت نرسید. بار دیگر در سال 1958
یک شبیه‌ساز تنیس تولید شد.
این بازی که (TENNIS FOR TWO)
نام داشت دارای دو کنترلر بود که
هر کدام دو استیک (شوک) داشت؛
یکی برای تنظیم زاویه ضربه و دیگری
برای تغییر مکان ضربه و در صفحه‌ی
رادار!!! اجراء می‌شد.
اولین بازی ویدیوئی تاریخ
چهار سال بعد استیو راسل
آمریکایی در دانشگاه ام آی
تی اتفاق تازه‌ای رقم زد.
بازی راسل بر خلاف تجربه‌های
ساخت بازی قبل از خود که صرفاً
بازی‌هایی قدیمی بودند که روی
مانیتور به نمایش درمی‌آمد یک
بازی کاملاً جدید بود و توانست
عنوان اوّلین بازی ویدیوئی تاریخ
را کسب کند؛ نام این بازی
(SPACE WAR) بود و گیم پلی
آن شامل دو سفینه که قابلیت
حرکت و مانور داشتند و به دور
سیاه چاله مرکز صفحه می‌چرخیدند.
امّا نکته‌ی مهم اینجاست که این
بازی‌ها خارج از دسترس عموم
مردم بودند زیرا ساخت بازی بسیار
هزینه‌بر بود و مردم تا یک دهه‌ی
بعد از لذّت بازی‌های ویدیوئی بی‌بهره بودند.
یک دهه بعد رالف بائر به کمک ویلیام
هریسون و ویلیام راش توانست اولین
سیستم سازگار با تلویزیون‌های
معمولی را به اسم جعبه قهوهای
را بسازد و اینگونه نسل اوّل کنسول‌های
خانگی ساخته شد و چهار سال بعد شرکت
(MAGNAVOX) جعبه قهوهای را به تولید
انبوه رساند و با نام (MAGNAVOX ODYSSEY)
روانه بازار کرد.
با گذشت زمان بازی‌های مختلفی
برای رایانه‌ها تولید شد امّا این
صنعت نو ظهور در سال 1974
قدمی جدی برای پیشرفت برداشت؛
در این سال بازی (MAZE WAR) اوّلین
بازی سبک شوتر اوّل شخص و اوّلین
بازی سه بعدی تمام صفحه توسط
استیو کالی ساخته شد.
نسل اول ویدئو گیم‌ها سر رسیدن
با ظهور نسل اوّل کنسول‌های
خانگی صنعت گیم به ثبات نسبی
رسید امّا این کنسول‌ها یک مشکل
بزرگ داشتند؛ این کنسول‌ها به علّت
داشتن سخت‌افزار اختصاصی تنها
قادر به اجرای بازی خاصی بودند
و اگر کسی می‌خواست بازی
دیگری تجربه کند باید کنسول
دیگری را می‌خرید! در این زمان
بود که کارتریج‌ها از راه رسیدند؛
در سال 1976 کمپانی (FAIR CHILD)
با تلاش جری لاوسن توانست کارتریج‌ها
را به کنسول‌ها اضافه کند و اینگونه
اولین کنسولی که می‌شد با آن
بازی‌های مختلف را تجربه کرد
با نام چنل اف روانه بازار شد.
پس از کنسول چنل اف و با ورود
کارتریج‌ها و ریزپردازنده‌ها بسیاری
از شرکت‌ها با دیدن اشتیاق مردم
برای تجربه بازی‌های جدید، روی
به ساختن بازی‌هایی آوردند که
هم از هوش مصنوعی بهره می‌برد
و هم رنگ‌های درون بازی زیادتر شده بود.
در همین هنگام بود که صنعت گیم نسل
دوّم کنسول‌های خانگی را رونمایی کرد.
تنها چند ماه بعد از کنسول نوآور چنل اف
کمپانی آتاری کنسول خاطره‌انگیز
(ATARI 2600) را روانه بازار کرد
و این کنسول علاوه بر شکستن
رکورد فروش، سال‌های زیادی به
عنوان بهترین کنسول خانگی در
خانه‌ها ماند. البته در نسل دوم
کنسول‌های دیگری نظیر اینتلیویژن
هم عملکرد موفقی داشتند
امّا نتوانستند به موفقیّت آتاری دست پیدا کنند.
